Maniwala ka man o hindi, ang iyong takot na kumain ng nag-iisa ay lubos na lehitimo. Tulad ng lahat ng takot, ang pangalan ng phobia na ito ay sobrang haba at halos hindi masabi. Ang Solomangarephobia ay ang pangalang ibinigay sa sinumang nahihirapang kumain nang mag-isa sa publiko. Malinaw na, lahat tayo ay naramdaman na tulad ng isang nag-iisa dito at doon kapag ang aming mga kaibigan ay kailangang kanselahin ang kanilang mga tanghalian sa tanghalian sa amin, ngunit para sa iyo na tunay na nahihirapan sa pisikal na pagkain nang nag-iisa, nais kong ibahagi ang ilang mga trick ng kalakal
Ako mismo ay isang Solomangarephobic. Sa palagay ko ay hinila ko pa ang isang Lindsey Lohan sa mga masasamang batang babae minsan at nagtanghalian sa banyo. Oo, masama iyon.
Ngunit mula nang nasa kolehiyo ay naging maayos ang mga bagay. Walang tiyak na talahanayan ng tanghalian tulad ng dati sa high school at ang mga tao ay mas maluwag tungkol sa kanilang mga iskedyul ng pagkain kaya't higit sa isang 'bawat lalaki (o babae) para sa kanilang sarili' na uri ng pag-uugali. Gayunpaman, hindi ko maiwasang makaramdam ng awkward sa pagkakaupo sa kung saan man mag-isa at walang makakausap.
Mga Sintomas
Larawan ni Isabelle Chu
Hindi ako doktor kaya huwag mo akong seryosohin (lahat ng iyon), ngunit ang ilan sa mga sintomas ng isang Solomagarephobic ay maaaring magsama ng:
- Agad na pag-scan ang lahat ng mga counter na magagamit sa pamamagitan ng window sa anumang naibigay na saligan ng kainan
- Ang pag-scan ng mga posibleng talahanayan sa isang (magiliw) na naghahanap ng tao na hindi tututol na ibahagi ang kanilang talahanayan sa iyo. Dahil kahit papaano sa iyong utak, ang pagkain kasama ang isang estranghero ay mas mahusay kaysa sa kumain ng nag-iisa.
- Huwag kumain nang mag-isa sa isang tunay na restawran — ang mga cafe lamang ang tinatanggap
- Huwag kailanman, sa ilalim ng anumang pangyayari, paghihiwalay ng mga paraan sa iyong mga earphone
Paano mamuhay kasama si Solomangarephobia
Larawan ni Isabelle Chu
ang pinya ba ay nagpapabuti sa iyong amoy ng puki
Patawarin ang melodramatic tone ngunit sa palagay ko kapag ikaw ay isang Solomangarephobic, palagi kang isang Solomangarephobic. Talagang walang paraan upang 'iling ito' tulad ng sasabihin ni Taylor Swift. Ang pinakamahusay na magagawa mo ay subukan at gawin ito nang hindi malapit sa isang atake sa mini-heart sa tuwing ang iyong kaibigan ay abala upang kumain sa iyo.
Una sa lahat, huwag hayaan silang takutin ka nila. Huwag tumingin sa paligid o pakialam kung ano ang ginagawa o iniisip o kinakain ng iba para sa bagay na iyon-ituon lamang ang pansin sa anumang nasa iyong plato. Literal at matalinhaga.
Huwag ang taong iyon na nakadikit sa kanilang telepono. Hindi mo masisiyahan ang iyong pagkain at marahil ay nakikipag-text ka lamang sa isang tao nang walang layunin. Sa halip, dalhin ang iyong takdang-aralin / libro / papagsiklabin sa iyo sa ganoong paraan talagang ginagamit mo ang iyong oras nang epektibo kung hindi kasiya-siya.
Kung masuwerte kang malapit sa isang parke o sa labas ng lugar kumuha ka ng kagat doon. Sa paanuman ang labas, sa akin hindi bababa sa, pakiramdam ng hindi gaanong claustrophobic, mas kaunti ang 'Hinuhusgahan kita sa pagkain ng nag-iisa' at dagdag na hindi nasasaktan kumain kasama ang ilang mga tanawin at sariwang hangin.
Larawan ni Isabelle Chu
Ang huling tip na ito ay maaaring ang pinakatakot. Natatakot ko pa rin ang aking sarili sa pag-iisip nito, ngunit ang pinakamahusay na paraan upang subukang mapagtagumpayan ang iyong takot ay ang simpleng pagsasanay ng pagkain ng iyong sarili nang mas madalas. Ang pagkain ay inilaan upang tangkilikin. Huwag hayaan ang iyong solomangarephobia na ikulong ka, o ang iyong pagkain.
