1. Mayroon silang hindi kapani-paniwala na pang-amoy.
Ang amoy at panlasa ay kapwa kinuha ng mga gustatory receptor cell sa utak, na responsable para sa lasa. Nangangahulugan ito na ang pang-amoy ng lasa ay a kumbinasyon ng samyo at panlasa . Ang average na aso ay mayroong isang pang-amoy na sampu-sampung libong beses bilang sensitibo sa mga amoy bilang isang tao. Mayroon pa silang pangalawang sistema ng olpaktoryo (upang kunin ang mga amoy) na wala sa mga tao.
Larawan ni Katherine Baker
2. Ang mga aso ay mayroong panlasa sa mga bagay na hindi ginagawa ng tao.
Bilang karagdagan sa pagkakaroon ng mga receptor para sa pamilyar na kagustuhan tulad ng matamis, asin, maasim, at mapait, mayroon ang mga aso tiyak na mga receptor ng panlasa para sa mga karne, taba at mga kemikal na nauugnay sa karne. Mayroon pa silang mga lasa ng lasa para sa tubig!
3. Hindi lamang sila tikman sa kanilang bibig.
Maraming aso ang tumutuon ng kanilang pagkain, halos hindi huminga, na hahantong sa maraming tao na maniwala na ang mga aso ay hindi nalalasahan ang mga lasa. Ngunit ang mga tuta na ito ay talagang may mga receptor ng panlasa sa kanilang mga esophageal tract at kahit sa kanilang tiyan, kaya't nakakatikim pa rin sila ng pagkain matagal na matapos itong malagok. Baka magselos tayo.
Larawan ni Katherine Baker
4. Para sa mga aso, ang pagkuha ng pagkain ay isang likas na ugali, at isang pangunahing priyoridad.
Sa ligaw, ang mga aso ay patuloy, katutubo sa pagbabantay ng pagkain. Nakasalalay sa lahi at pagkakaroon ng pagkain, maaari silang manghuli para sa kanilang mga hapunan, ngunit kontento rin sa pagkain ng mga natirang natagpuan sa ligaw. Kapag kumain sila, chow sila hangga't maaari sakaling maghintay sila para sa kanilang susunod na pagkain. Ang mga aso ay hindi mapili. Talaga, laging masaya silang kumain.
5. Mas alam nila kaysa mag-aksaya ng oras sa mga gamit sa pilak.
Sapagkat talaga, sino ang hindi lihim na nais lamang na itulak ang kanilang mukha sa kanilang mga mangkok?
