Mula pa noong ako ay maliit pa, kinamumuhian ko ang ideya ng pagkain ng keso. Sinabi ng aking ina na nagmula ito sa katotohanang sa edad na anim, ipinahayag ng aking kapatid sa aking mga magulang, 'Ayoko ng keso!' Ang pagiging apat na taong gulang na kapatid na babae na tumingin sa kanyang kapatid sa lahat ng paraan, nagpasya akong kamuhian ang keso mula noon.
Sa aking paglaki, naging madami akong nalantad sa keso. Ang pagpunta sa mga restawran, at paglaki lamang sa pangkalahatan, ang panlasa ng isang tao ay naging mas sopistikado. Tila lahat ay kumakain ng mga 'magarbong' keso. Ang iniisip ko lamang kapag nakita ko ang keso sa mga pagdiriwang o sa mga restawran ay ang napakahirap na amoy nito, na mabisang pinapatay ako mula sa kagustuhan na subukan ito.
Kuha ni Michelle Delaney
Sa paglipas ng mga taon, pinanghahawakan ko ang aking ayaw sa keso, sa kabila ng pagsubok ng pamilya at mga kaibigan na akitin ako kung hindi man. Matagal ako ng mga pag-uusap at debate sa maraming mga mahilig sa keso (o dapat kong sabihin, mga obsessor ng keso) na nagtatalo na hindi posible na ayawan ang bawat uri ng keso, at isinasaad ang lahat ngmga dahilan kung bakit gusto nila ang keso.
Ngunit ang pagkakaroon ng isang pag-ayaw sa isang tiyak na pagkain ay hindi isang bihirang bagay na maraming mga tao ay may mga pagkain na kinaiinisan nila. Kung nangyari ito upang maging isang tanyag na pagkain mahuhusgahan ka nang mahigpit. Ang katotohanang ang pagkaing kinamumuhian ko ay nangyari sa isang tao na tila mahal ng lahat ang dahilan kung bakit ako hinuhusgahan para sa akin. Kung ako ayhindi nakakain ng pagkain sa mga sprout ng Brussels, Taya ko kahit walang pakialam. Gayunpaman ang pagiging isang tao na napopoot sa keso ay tila nagdadala sa mga haters. Ibig kong sabihin, sino ako upang dis-a-brie?
Ang mga tao ay nagkaroon ng iba`t ibang mga reaksyon at isyu dahil sa aking pag-ayaw sa keso. Sila:
- Magtanong ng maraming mga katanungan. Ano? Bakit ayaw mo ng keso? Palagi mo ba itong kinamumuhian? Baliw ka ba?
- Subukan mo akong tikman ito (payag). Sa silid-kainan sa paaralan o sa ginhawa ng aking sariling tahanan, hindi pinapansin ng mga kaibigan at pamilya ang katotohanang hindi ako (at hindi) kakain ng keso sa pamamagitan lamang ng paglalagay nito sa aking plato o pagsasabing, 'mangyaring subukan lamang ito, Ipinapangako kong magugustuhan mo ito. ”
- Ipatikim mo sa akin (labag sa aking kalooban). Sa pamamagitan ng pagtatago nito sa pagkain, sa pamamagitan ng pagsabi sa akin na ito ay ravioli na pinalamanan ng mga gulay at walang keso, o literal na sinusubukan akong makagat.
- Kalimutan ang ayoko ng keso at dalhin ako sa mga restawran tulad ng Matunaw na literal na ihinahatid lamang ang lahat ng smothered na may keso.
- Nabigong maitago ang kanilang sindak. Sa klase sa Espanya, nagsusulat ako ng isang pangungusap gamit ang vocab na nagsasaad ng, 'Ito ay isang katotohanan na hindi ko gusto ang keso.' Ang isang guro ay gumuhit ng isang mukha sa tabi nito, halatang ipinapakita ang kanyang pagkadismaya.
Kuha ni Michelle Delaney
Gayundin, ang mga tao ay tumingin sa iyo kakaiba kapag nag-order kaisang cheeseburger na WALANG CHEESE.
Hanggang ngayon, ang aking ama, isang mahilig sa keso at isang nagpahayag ng sarili na aficionado ng keso, ay sinusubukan pa ring magpanggap na ang aking pagkamuhi ng keso ay wala. Sinusubukan niyang ilagay ito sa aking mga sandwich, binibigyan ako ng mga crackers na may keso at simpleng isinusubo ito sa aking plato, nagpapanggap na palaging nandiyan iyon.
Matapos subukan na aliwin ang pamilya at mga kaibigan nang maraming beses sa mga nakaraang taon, kumukuha ng mga maliit na keso na naiinis sa akin (dahil sa amoy at / o panlasa), opisyal na akong nagpasya na ideklara ang aking sarili na isang no-cheese zone - hindi kahit sa pizza.
Kuha ni Michelle Delaney
Ang Amerika ay isang bansa na mapagmahal sa keso, kaya sa palagay ko hindi ako makakaligtas sa takot ng keso. Bilang isang bansa, ang U.S. ay isa sa pinakamalaking tagagawa ng keso sa buong mundo . Ang pagkonsumo ng keso ng per capita ng Estados Unidos ay tungkol sa 34 pounds ng keso bawat tao bawat taon - higit sa isang buong tonelada ng keso sa average ng buong buhay. Ngunit malinaw na ang Pranses ay kumakain ng pinakamaraming keso, na inilalagay ang average na 57 pounds bawat tao sa isang taon.
Hindi ko makita iyon na nangyayari sa aking buhay. Tulad ng sinabi ng bantog na may-akdang si James Joyce, 'Ang isang bangkay ay karne na naging masama. Sa gayon, at ano ang keso? Bangkay ng gatas. ' Sakto ang saloobin ko.
